На зямлю лячу. Памiраць
якая стамілася птушкай.
В прарывах туману
крычыць і кружыцца,
бліжэй, і бліжэй
надзея на тое,
што зможаш і ты дараваць...
Што гадоў праз так сто
сустрэнемся мы дзе-небудзь,
за гарызонтам...
Ды дзе ж ты, ды дзе?! ...
Немагчыма ж
гэта
ніяк зразумець.
- На зямлю…
- На зямлю лячу!
- Паміраць.
Свидетельство о публикации №122101007657
Спасибо Вам!
Ицхак Скородинский 29.10.2022 17:25 Заявить о нарушении