Николай Моршен. Звонкий жребий. Рус. Бел

Среди туманностей цепных,
Галактик здешних и иных,
Спиральных и дискообразных,
Комет, как скука, ледяных,
Пространств, прилежных или праздных,
Среди орбит, среди лучей,
Среди отсутствия вещей,
Среди космической глуши,
Среди кладбищенской тиши,
Среди молчанья мирового,
Ни с кем страданья не деля,
Летит, кружит, поет Земля,
Окутанная дымкой Слова.
И мнится мне, что ей одной
На долю выпал звонкий жребий:
Быть первой клеточкой живой,
Стать Вифлеемскою звездой
В еще бездушном, косном небе.


***
Сярод туманнасці ланцужнай,
Галактык тутэйшых і іншых,
Спіральных і дыскападобных,
Камет, як нуда, ледзяных,
Прастораў, старанных ці бяздзейных,
Сярод арбіт, сярод прамянёў,
Сярод адсутнасці прарочай,
Сярод касмічнай глухмені,
Сярод могільнае цішы,
Сярод сусветнага маўчання,
Ні з кім пакуты не дзелячы,
Ляціць, кружыць, спявае Зямля,
Ахінутая смугой Слова.
І ўяўляецца мне, што ёй адной
На долю выпаў звонкі жребій:
Быць першай клетачкай жывой,
Стаць Віфліемскаю зоркай
У яшчэ бяздушным, косным небе.

     Перевёл Максим Троянович