Дзяўчынка ў парку весела гулялася,
Ды раптам плач, і слёзы ручайком .
Бабуля пакарміць яе пыталася,
Пахучым, смачным, свежым, піражком.
Насупраць чалавек –-дзіця вайны, сядзіць,
Зайшлося сэрца у яго ,ад болю,
Успомніў, як павінен быў дзяліць,
Скарынку хлеба, між усёй сям’ёю.
Як плакала матуля па начах,
Што спаць галоднымі лажацца дзеці.
Кароўка іх, схаваная ў карчах,
Ад немінулай ратавала смерці.
Не дай Бог, дзеткі, вам пазнаць вайну!
І слёзы коцяцца ў яго мімаволі,
Хлеб есці досыць, знаць яго цану,
Вачэй галодных не відаць ніколі!
Цана хлеба
© Copyright: Валентина Кульбеда -Бакунн, 2022
Свидетельство о публикации №122100806909
Свидетельство о публикации №122100806909
Рецензии