На ростанях Любовi - 12 -

Виктор Шатило
...Дні распешчаныя - шукаюць шчасце!..
Узімку спяваюць гронкі - салаўі!
Нястрымна мне, бязмежна, салаўі, -
І я магу песняй разлівацца!..
       Хачу-хачу, да глыбіні выразны,
       Стромка-гнутка ў моцы пачуцця,
       Бы вяртацца аднекуль, з нечуцця, -
       Прадбачны квет усведамляю: ясна...
І густ маю і чарны і пяючы!
На дне душы напята мноства струн.
Каваль іх я. Адкрыўся вястун.
Які над рунью ўскружыў калючай...
       Неімаверна струны на пачуцці. -
       Заміранне злучанай душы.
       Яднаюць сэрцы. Дахаў капяжы.
       Азалотай зробяцца камусьці.
Мне да крыві адкрылася выразна
Бездань мройных незлічоных дум;
Маёй Скарбонкі вершаваны бум:
Ён слову дапамог невыказна...
       Я перадаў існыя пачуцці.
       Мае шалі, - вы мой тонкі боль.
       Які адрыне выцвілую столь.
       Крыніцы ніколі не забрудзіць.


© Copyright: Виктор Шатило, 2022
Свидетельство о публикации №122100804800
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Виктор Шатило
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Виктор Шатило