...........II.
О, бездна тьмы, таящая в молчанье
отроги тайны скоротечной жизни-
напрасно тянемся к её вершинам,
молясь и плача долгими ночами;
в ответ лишь эхо ворожит нам,
пока бескрылые сердца стучатся,
пока не смолкнут в горьком одночасье,
стишаясь понемногу в укоризне.
Отзвучье своего воображенья
не раз за отклик тайны принимая,
несчастные, надеемся и верим,
пока не стихнут горе-ворожеи-
и тьма-немать- бездонная, немая-
не поглотит огни, чей век отмерян.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Адам Аснык. Сонет 2-й из цикла Над глубинами
© Copyright: Терджиман Кырымлы Третий, 2022
Свидетельство о публикации №122092406747
Свидетельство о публикации №122092406747
Рецензии
II.
Wieczne ciemności!, bezdenne otchłanie,
Co otaczacie tajemnicą życie!
Próżno was ciągle pytamy — milczycie,
Głuche na nasze skargi i wołanie.
Próżna ciekawość! próżne serca bicie!
Nikt odpowiedzi od was nie dostanie;
Chyba nam echo odrzuci pytanie,
Przywtórzy myśli, tkwiącej w piersiach skrycie...
I nieraz, biedni, za prawdę bierzemy
Ten głuchy oddźwięk własnej wyobraźni,
Sądząc, że słyszym tajny głos natury;
Lecz wszechświat stoi, tak jak przedtem, — niemy,
I otchłań póty milczeniem nas drażni,
Póki nas w mrok swój nie wciągnie ponury.
Adam Asnyk
Терджиман Кырымлы Третий 24.09.2022 21:16 • Заявить о нарушении
Wieczne ciemności!, bezdenne otchłanie,
Co otaczacie tajemnicą życie!
Próżno was ciągle pytamy — milczycie,
Głuche na nasze skargi i wołanie.
Próżna ciekawość! próżne serca bicie!
Nikt odpowiedzi od was nie dostanie;
Chyba nam echo odrzuci pytanie,
Przywtórzy myśli, tkwiącej w piersiach skrycie...
I nieraz, biedni, za prawdę bierzemy
Ten głuchy oddźwięk własnej wyobraźni,
Sądząc, że słyszym tajny głos natury;
Lecz wszechświat stoi, tak jak przedtem, — niemy,
I otchłań póty milczeniem nas drażni,
Póki nas w mrok swój nie wciągnie ponury.
Adam Asnyk
Терджиман Кырымлы Третий 24.09.2022 21:16 • Заявить о нарушении