У песні дажджу
І ў праменнях світанку,
У паху чабору
І ў квецені бэзу,
Цябе сустракаў я
Ля хаты, на ганку
Ў малюнках прыроды,
Жыцця паланэзу.
О, мова мая! --
Мілагучная мова --
Крыніца жыцця,
Што з надзеяю б'ецца!
Ты долі народа
І шчасця аснова,
Бо ты -- яго вера,
І думка, і сэрца.
Знішчалі цябе
Іншаземцы -- вар'яты,
Хацелі з зямлі
Нашай вырваць язык.
Ды мова заўсёды
Вярталася ў хаты:
Яна падавала
Свой голас і зык.
Я чуў яе ўранні
На скошаным лузе:
На кветках вясновых,
Дзе пчолы гулі.
Развязвала мова
Зацягнуты вузел.
Яна вызваляла
Народ ад пятлі.
20.09.2021.
Родная мова
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122092005810
Свидетельство о публикации №122092005810
Рецензии