Лёс-засранец

Цягне нешта нас увырай.
Сёння мы, нiбыта птушкi.
Што ты, сябра гаварлiвы,
Заплутаўся ў думках гушчы.
Што ты там сябе прыкмеціў.
Цягне што цябе із хаты?
Безадказна мой, як смецце,
І ўзбянтэджанна багаты.
Сябра мой, ўсцягні ты плечы.
Колькі часу быць ахвярай?
Ці здыхаць, ці быць адвечным?
Ці гандлёўкі твае мары?
Што блукаць па знатным лёсе.
Хопіць ззяння зніклых зорак.
Ты не выбарка з кагосці.
Я не морак, ты не морак.
Скрыжавання нашы ў дзённік.
Вось палеглі дзеткі ў войску.
Там і ты, і я - бы коні.
Беларускія, ці польскі.
Або можа мы русіны,
Або сходзіны з Вянеры.
Выбракоўка мы з краіны.
Якасць - вычынка даверу.
Або іншапланецяне
Гадавалі нас, як дзетак?
Або іншапланецяне
Кіравалі без разметак?
І спакой, як падарунак.
Ўзор - на рушніку замяцце.
Што не зробіш, абы рушыць
Векавечнае пракляцце.
Хто не марыць, той чужынец.
Назіральнік казкі баіць.
Цягне нешта нас увырай.
І няўжо ш то лёс-засранец?