Адам Аснык. Иди
Я к тьме взывал, де всё пропало,
пусть ночь меня навек укроет;
к бездонной пропасти взывал я,
сомкнула б лоно надо мною.
Молил я ангела забвенья
мой путь земной стереть бесследно,
меня беспамятною тенью
сроднить с беспутицею бедной.
Увы, напрасно с дикой болью
взывал я к ним подобно многим-
из полутьмы донёсся оклик:
Иди по край своей дорогой.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Свидетельство о публикации №122091201955
Wzywałem ciemności: niech wstanie
I niech mnie pogrąży w noc ciemną!
Wzywałem milczące otchłanie,
By łona zawarły nade mną;
Wzywałem strasznego anioła:
Niech ślad mój zagładzi na ziemi,
Niech wszystkie dnie moje odwoła,
Niepamięć rozpostrze nad niemi!
Lecz próżno wzywałem litości,
Jak inni przede mną wzywali...
Głos tylko mnie doszedł z ciemności,
Co wołał: „Idź dalej, idź dalej!”
Adam Asnyk
Терджиман Кырымлы Третий 12.09.2022 09:29 Заявить о нарушении