Вада плёскалася і рассяваючыся ў небе,
закіпаючы і струменячыся…
Свабоднае прастору мясціла лодку, лесе, паплавок пад дахам з клубных каранёў
малочна - ружаватага туману…
А адчуванні прытупіліся і мне здавалася,
што мой маленькі свет імкліва,
нясе дыханнем ветру прама ў аблокі…
Тут, раптам лёска нацягнулася і я падсек...
І над вадой узляцела, завіваючыся, велізарнае,
як мне здавалася, рыбіна пуза…
І ў ваду шлёпнуўшыся, яно,
свядомасць зноў прыгваздаць
да цяжкім кап'ём бясконцага чароту...
І да перарывістаму свісту электрычкі.
Да звыклай глыбіні
яшчэ нябачных пакуль на небе зорак…
На Северскiм Донце
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2022
Свидетельство о публикации №122090605773
Свидетельство о публикации №122090605773
Рецензии