Духмяністыя ночы сцелюць цяжкія росы,
Дастае ўжо сукенку жаўтаватую восень.
Заблудзіліся у хмарцы, пацьмянелі світанні…
Недзе тут скрыжаванне лета з восенню ранняй.
Па-над цішаю дрэмле безгалосае поле,
Павуцінкі імкнуцца ў невядомасць паволі.
Адзінота няспешна йдзе сцяжынай растання,
Бо знайсці, мабыць, хоча сэрцаў дзвюх скрыжаванне.
На скрыжаванни
© Copyright: Надежда Момлик 2, 2022
Свидетельство о публикации №122083006297
Свидетельство о публикации №122083006297
Рецензии