Стагоддзяў даўнiх i вайны герой,
Пранёс што на руках расплаўленае сонца,
Сягоння мы на лініі штрафной,
Пазнанне праўды мучыць смагаю бясконца…
Героі, навучыце нас любіць
Квітнеючы свой сад, лясы, палі, прасторы…
Жыццё сваё i сэрца падарыць
За небасхіл блакітны, цiхiя азёры...
Героі, навучыце шанаваць
Сваю зямлю і не жадаць чужой ні пядзі.
Руіны попелу не акрапляць
Крывёй, не парадзiць пякельны жар у краi…
Героі, навучыце нас любіць
Народ, што на палях і за станкамі днямі...
Пачуць як стогне яго сэрца, крык,
Уразумець душой, не прыпыняць штыкамі.
Героі, навучыце сябраваць,
Без фанабэрыстасці, з мiрам i суседам.
Бо лёс, як нітку,лёгка абарваць,
Iмгненна, нечакана, наляцеўшым ветрам.
Героі, навучыце нас пазнаць,
Што толькі вольная душа чаруе ўзлётам.
Вяршыць адкрыцці навукоўцаў раць
На волі, а не ў цёмнай клетцы, пад прыгнётам…
Героi, навучыце нас
© Copyright: Мария Мучинская, 2022
Свидетельство о публикации №122083002477
Свидетельство о публикации №122083002477
Рецензии