Я так сумую па табе!
Таму хутчэй мне пазвані,
Каб не праходзілі ў журбе
Гумовыя хвіліны, дні!
Каб не зляцелі ў небыццё
Мае надзеі, планы, мроі,
Званком тваім вярні жыццё
Даўно пражытае, былое!
Вярні чароўны бляск вачэй,
Вільготных вуснаў асалоду
І тлум, і казачнасць начэй,
І нецярплівасць іх прыходу!
Ты пазвані, развей мой сум,
Бо моцна па табе сумую.
Мо адракуся цяжкіх дум,
Як толькі голас твой пачую.
Ты пазвані! Вярні мяне
Званком тваім у час юначы
І ён мне з'явіцца у сне
А гэты верш званок аддзячыць.
Ты пазванi!
© Copyright: Станислав Шастак, 2022
Свидетельство о публикации №122081101841
Свидетельство о публикации №122081101841
Рецензии