Змарылася сэрца

Змарылася сэрца ад хмарак,
Чакае шчадроты нябёсаў:
З лагодай каб песцiў свiтанак,
Квiтнеючых, сонечных вёснаў.

Сяброўства хай шырыцца ў свеце,
Сумленне з павагай – без межаў,
Шануюць традыцыi дзецi
Ды цэняць сваю незалежнасць.

Iдуць сваiм шляхам на зорку,
Адкрытыя сонцу далонi.
Ханжы-фарысеi замоўклi,
Глытаюць iх гукi адхоны.

Напышлiвасць кане у Лету,
Сумленне – як гонар, багацце,
Яго не прадаць за манету,
Яно – гэта мiр роднай хаце…

УТОМИЛОСЬ СЕРДЦЕ

Утомилось сердце от тучек,
Ждет щедрости небес:
С благодушием чтобы лелеял рассвет,
Цветущих, солнечных вёсен.

Дружба пусть ширится в мире,
Совесть с уважением - без границ,
Чтут традиции дети
Да ценят свою независимость.

Идут своим путем на зорьку,
Открытые солнцу ладони.
Ханжи-фарисеи замолчали,
Глотают их звуки крутые берега рек.

Гордыня канет в Лету,
Совесть - как честь, богатство,
Её не продать за монету,
Она - это мир родному дому…