І колькі б вершаў не было,
А мне іх мала.
Мне трэба сэрца каб жыло,
Душа спявала.
Здаецца : хопіць ужо, усё!
Звычайнай стала.
А голас шэпча: " Шчэ не ўсё,
Не ўсё сказала!"
І зноў пішу, і зноў жыву
Радкі складаю.
Я гэта сапраўды люблю,
Душа лятае.
Адзін радок, пасля другі.
І верш зайграе.
Няма ні суму, ні тугі-
Душа спявае.
I колькi б вершау не было...
© Copyright: Елена Котова 12, 2022
Свидетельство о публикации №122080201550
Свидетельство о публикации №122080201550
Рецензии
