Я цябе кахаў пад песні салаўіныя,
Вуснаў цалаваў сунічны рай.
Ты адна была таго прычынаю,
Што ў туман ахінуў дрэвы май!
Бляск вачэй тваіх іскрыўся зораны
І чаканне напаўняла казкай грудзі.
Мы былі з табой каханнем змораны
І жаданнем апынуцца ў блудзе!
Водар валасоў тваіх дурманіў мроі,
Пацалункі распалялі жар крыві.
Ты была багіняй незямною,
Ёй жа ў маім сэрцы і жыві!
Я цябе пад песні салаўіныя
Беспрытомна цалаваў да слёз.
Стала ты навек маёй жанчынаю,
Падарункам, які даў мне лёс!
Майму каханню
© Copyright: Станислав Шастак, 2022
Свидетельство о публикации №122072906751
Свидетельство о публикации №122072906751
Рецензии