Карл Сэндберг. Три слова. Рус. Бел

В детстве я слышал три красных слова;
Тысячи французов умирали на улицах
За Свободу, Равенство, Братство,— и я спросил,
Почему за слова умирают люди.

Я подрос, и почтенные люди с усами
Говорили, что три заветных слова —
Это Мать, Семья и Небо, а другие, постарше,
С орденами на груди, говорили: Бог, Долг и Бессмертье,—
Говорили нараспев и с глубоким вздохом.

Годы отстукивали свое тик-так на больших часах
Судеб человеческих, и вдруг метеорами
Сверкнули из огромной России три
Суровых слова, и рабочие с оружием пошли умирать
За Хлеб, Мир и Землю.

А раз я видел моряка американского флота,
Портовая девчонка сидела у нет о на коленях,
И он творил: «Нужно уметь сказать три слова,
Только и всего: дайте мне ветчину, и яичницу,—
Что еще? — и немножко любви,
Моя крошка!»


Тры словы

Ў дзяцінстве я чуў тры прыгожых словы;
Тысячы французаў паміралі на вуліцах
За Волю, Роўнасць, Братэрства,— і я спытаў,
Чаму за словы паміраюць людзі.

Я падрос, і шаноўныя людзі з вусамі
Ствярджалі, што тры запаветных словы —
Маці, Сям'я і Неба, а старэйўыя між намі,
З ордэнамі казалі: Бог, Абавязак і Неўміручасць,—
Казалі нараспеў і з глыбокім уздыхам.

Гады адстуквалі сваё на вялікіх гадзінах
Лёсаў чалавечых, і раптам метэорамі
Бліснулі з велізарнай Расіі тры
Словы, і працоўныя пайшлі паміраць
За Хлеб, Сусвет і Зямлю.

Аднойчы бачыў марака амерыканскага флота,
Дзяўчынка сядзела ў няма пра на каленах,
І ён дзеяў: «Трэба ўмець сказаць тры словы,
Толькі ўсяго: дайце мне вяндліну, і яечню,—
Што яшчэ? — і трошкі кахання,
Мая малышка!»

    Перевёл Максим Троянович