Імглістыя сны, трывожныя думкі,
Дрыготкае шкло, забытыя рэчы.
Гадзіннік стаіць, ля выхаду клумкі,
А ў сэрцы тваім бязмежжа пустэчы.
Вяртанне ў сябе адносна магчыма,
Вяртанне сябе – дарэмная справа.
Свет бачыць усё сляпымі вачыма,
Вайна ўнутры: і злева, і справа.
Засохлая кроў мінулых памылак:
Ганчар, Шарамет, Захаранка – плямы.
Не змые памылкі часу абмылак,
Гадзіннік стаіць бліз лёсавай ямы.
Мяркуеш: ляцець, ці лепей застацца?
Скразняк на мяжы, паўдня – і сустрэча.
Вайна пачала смяротныя танцы,
А ў сэрцы тваім пануе пустэча.
20.07.2022
Пустэча
© Copyright: Вершы, 2022
Свидетельство о публикации №122072000419
Свидетельство о публикации №122072000419
Рецензии