Белыя пасмачк

Яны пайшлі ў іншый пакой; Хельга ўзяла ў рукі бялесыя пасмачкі,  абсталяваліся каля люстэрка.
     У Марэпы былі прамыя валасы, часцей ўсяго яна рабіла хвосцік , запляталася гумкай , або хавала валасы ў шыю світэрка. Навобмац  валасы дзяўчыны здаліся Хельгі мяккімі , Хельга падзяліла іх на тры часткі, раптам праз валасы ёй здалося , што дзеўчына трымціць.
      Марэпа глядзела не зводзячы вачэй з сябе, яе погляд здаваўся палахлівым, твар яе быў цмяным, як быццам яна не увыжывала ежу для каб сберагчы фігуры, але мабыць справа была не ў гэтым. Хельга чамусьці лёгка уявіла Марэпу ў белым халаце медсястры, навогул ў той быў танклявы стан, яна была хударлявая.
   -Паслухай -прамовіла Марэпа, звяртаючыся да Хельгі. Скажы мне я прыгожыя.
Хельга нават няведала, што адказаць раптам, такое пытанне, калі яна апошні раз бачыла дачку Альжбеты і Хростнага, яна была зусім у другім настроі, і такіх пытанняў не задавала.
-Ты так гаворыш як быццам нехта абразіў цябе..
   Раптам Марэпа замоўкла, як бы нешта абдумавала пра сябе, яна глядзела ў Люстэрка , а Хельга крэпка зацягвала валасы , каб коска
была тугая і не выбілася з пад гумкі.
   Хельга мне трэба з табою гаварыць, нешта ў мяне не можа праяснець ў галаве. Ці магу я табе даверыцца.
   Хельга бачыла , што гэта нешта сур'ёзнае ,  бо гэта псавала агульны стан дзяўчыны.  І не адмовіла ёй. -Можа больш зразумеешь мае становішча.
   Хоць і ўбачыць , што Хельга хвалюецца было немагчыма, яна сдавалася такая цвёрдая з вонку, але ўнутры сама тая ўздрыганулася. Толькі не зараз. Калі Альжбета пойдзе глядзець тэлебачанне мы пойдзем с табой  ў сад . Каб ніхто нас не чуў. Бо мне пакуль яшчэ сорамна. Але с табой я магу падзяліцца.
   Альжбета гатавала ежу, катлеткі, варыла кашу, салат.Каб пагадзіць хростнаму ,Марэпе і госцям.
 

;