Побач ля крын цы

    Вось Алесь тут , чаму ён любіў гэтую хату і не жыў ў кватэры ды і да працы
было блізка.
    ...Перад нім струмені
іла рака, зіхацелі хвалі, сёння ніводнага рыбака ... Ён прабраўся сюды праз  крыху парослую траву. Калі пачынаўся ветрык танклявыя сцябліны шапацелі і рухаліся нібыто ў танцы.  Ён сядзеў на кукішках
і глядзеў ў свой адбітак.
     Да ракі ўжо было і не так многа крочыць прайсці праз лясок. Але калі пайсці па беразе можна страціць шмат часу. 
     Тут і не далёка расло шчаўе можна было назбіраць. 
Ён тут як бы аднаўляўся і дыхаў , глядзячы ў вочы чыстай вадзе, блукаючы па лесе.
І жыццё яго было празрыстым як гэтая вада.
    Побач была крыніца.
Рака была трохі вялікай , але тут я яе
быў больш зацішны куток. На другім беразе таксама калісьці было некалькі хат і жылі людзі , але  ўжо выйшаў час і ад іх засталіся рудыя рэшткі . Гаспадары з'ехалі. І цяпер было неяк дзіўна сустрэць гэтыя ўжо
спарахнеўшыя кавалкі дрэва.
   Алесь распрануўся і паплыў на другі
бераг.