Абрыдлі сумныя навіны,
Якімі поўніцца жыццё.
Чаму іх слухаць мы павінны,
Надзеі страчваць пачуццё?
Не акрапіць зямлю вадою --
Хвароба тая за грахі
Прыйшла, спусцілася на долю,
Расце з-пад кожнае страхі.
Мы перасталі думаць разам
На мове той, што даў нам Бог.
Са слоў не можам скласці сказа,
Абраць адну з усіх дарог.
Жывём, бы ў рэчцы верхаводкі --
Баімся плыні, глыбіні.
Мы для хваробы той знаходка.
Мы ўсе дa віруса былі.
А вось ці будзем? -- тут пытанне! --
Адказ хаваецца у душы:
Калі ж мы ўсе ў малітве станем,
Папросім Бога: памажы!
23.03.2020.
КАЛI?
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122061902744
Свидетельство о публикации №122061902744
Рецензии