Станислав Балиньский. Подсолнечники
В такт далёкой, ритмичной, протяжной музыки
я колышим подсолнухами золотыми;
не слыхать голосов, ни веяния ветра,
лишь мелодию слышу и вижу соцветья.
Пчёлы скрипицы слаще и день слаще мёду
заманили меня в недра свет-огорода,
в самый саван своей золотистой отчизны,
под святые под солнечные оптимизмы.
Огорожен от мира, замкнут в сиянье,
тень себя, я не я на песке во бурьяне;
золотыми, огромными солнечниками
мы убиты, усопли под отзвуки, амен.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Sloneczniki
Wtakt dalekiej, rytmicznej, przeciaglej muzyki
Kolysza mnie na slonce zlote slonieczniki:
Nie slysze glosow ludzkich
, nie widzedna chaty,
Slysze tylko melodie, widze tylko kwiaty.
Pczoly slodsze od skrzypiec, dzien slodszy od miody
Zwabily mnie w sam srodek wiejskiego ogrodu.
I nakryly calunem zlocistej ojczyzny,
Przez ktora slonce saczy swiete optymizmy.
Odgrodzony od swiata, zamknety wsrod blasky
Staje sie wlasnym cienim, co zastygl na piasku.
I umieram z nim razem pod echo muzyki
Zabity przez ogromne, zlote slonieczniki.
Stanislaw Balinski
Свидетельство о публикации №122061501431