Стась Высоцкi 30

Божы знак

Цi скалалазанне, цi можа дух яго
Далi энергiю i думкам новы ход.
З сям'ёю радасна сустрэў ён Новы год,
Хоць не ставала крыху аднаго;
Ён працаваў амаль што два гады,
Памочнiкам другiх без тэмы навуковай.
З фiнансамi было тут не бяды,
Ды грошы не былi ў яго жыцця асновай!
Ён тэму навуковай працы мець хацеў,
Перажываў, што пуста час ляцеў.

Здавацца, тым не менш, Стась не збiраўся,
Стараўся тэму сам сфармуляваць,
Прыкiдваў лепш каго ў кiраўнiкi пазваць,
Каб шлях наперад ясны адкрываўся.
Чытанне навуковых прац падняла кругагляд,
Ён адчуваў, што ведае не мала.
Да з групай не наладзiў, акурат,
Кантактаў Стась, а iх i не ставала!
Паспадзяваўся, што шэф групы Гельмут Бёз
Яму падкажа, як праблем тых зрушыць воз?

А час ляцеў, стаў месяц красавiк.
I ў першы дзень Вялiкадня вясновы
Сабраўся сваякоў круг адмысловы
У цешчы, з ФРГ аж, на пiкнiк.
Сын, Ян, падрос i штосьцi лапатаў
На мове, толькi мацi зразумелай,
З гасцямi Стась пабыў, пасля ўстаў,
Сабраўся ехаць, хаця Астрыд не хацела.
На ровар сеўшы, ўсiм рукой махнуў
Ды ў кар'ер, каб лазiць там, рвануў.

Кар'ер быў ранаю магутнае гары,
Што ўглыб яе пад метраў сто сягала,
Кулiса з чорных сцен адвесна атачала
Сабою возера з далёкае пары.
У шырыню кар'ер меў метраў двесце.
Па краю возера рос мох цёмна-зялёны.
Абломкi скал, што не паспелi звезцi,
Наўкол ляжалi нiбы батальёны,
Што Зеўса гневам тут былi пабiты
I паляглi, як каменныя плiты.

Сябры хацелi сiламi сваiмi,
Наверх гары, густым паросшай лесам,
Узлезцi па сцяне. Яна ж амаль адвесам
Стаяла непрыступна перад iмi.
Стасёк замацаваў канат i карабiны,
Схапiўся за карнiз, што вёў прыступкам цьмяным,
Ha метраў трыццаць так ўзлез за поўгадзiны,
I карабiн замкнуў у кольцы ўмураваным.
Палез наверх хутчэй, дамоў каб не спазнiцца...
Прачнуўся ж мiж абломкамi ў iмху. Затым бальнiца.

Бог дараваў жыццё. А каб гастрыт пазбыць,
Рашыў ён, што другая трэба праца,
Прыйшлося яму ўсё-такi прызнацца,
Што ў жыццi важней за ўсё здаровым быць!
Стась з працы зволніўся, набыў на Брэст бiлет
Рашылi, што ў бацькоў пабудзе месяц - два,
Гастрыт, каб залячыць без стрэсу i як след,
А там, глядзiш, i праяснiцца галава.
I праца знйдзецца, дасць Бог, без дапамогi
Абы здаровы быў, абы насiлi ногi!