А. И. Крылов. Музыканты. Рус. Бел

Из басни «Музыканты» (1808) И. А. Крылова (1769—1844):

Сосед соседа звал откушать;
Но умысел другой тут был:
Хозяин музыку любил
И заманил к себе соседа певчих слушать.

Запели молодцы: кто в лес, кто по дрова
И у кого что силы стало.
В ушах у гостя затрещало,
И закружилась голова.

«Помилуй ты меня, — сказал он с удивленьем,—
Чем любоваться тут? Твой хор
Горланит вздор!» —
«То правда, — отвечал хозяин с умиленьем, —
Они немножечко дерут;

Зато уж в рот хмельного не берут,
И все с прекрасным повеленьем».
А я скажу: по мне уж лучше пей,
Да дело разумей.


Па мне ты ўжо лепш пі, / Ды справу разумей
 

Сусед суседа клікаў паесці;
Але намер тут іншы быў:
Гаспадар музыку любіў
І прывабіў да сябе суседа пеўчых слухаць.

Заспявалі малайчыны: хто ў лес, а хто па дровы
І ў каго што сілы стала.
У вушах у госця затрашчала,
І закруцілася галава.

«Памілуй ты мяне, — сказаў ён са здзіўленнем,—
Чым любавацца тут? Твой хор
Гарлапаніць глупства!» —
«То праўда, — адказваў гаспадар з замілаваннем, —
Яны трошачкі дзяруць;

Затое ўжо ў рот хмельнага не бяруць,
І ўсё з выдатнымі паводзінамі».
А я скажу: па мне ўжо ты лепш пі,
Ды справу разумей.

   Перевёл Максим Троянович