Вянок дружбы

Ружа сэрца трывожыць шыпамi,
Рвецца зыркаю зоркаю вонкi.
Уздымаецца ўвысь за вятрамi,
Рассыпае i кружыць пялёсткi.

Заплятае iх разам з рамонкам,
Канюшынай, iльном i пшанiцай
У вяночак да сiнiх валошак,
Дзе сланечнiка цвет залацiцца.

Божай ласкай анёл акрыляе
Мой вяночак, ён кружыцца вольны.
Рукi дружбы навекi сплятае,
Распасцёршы да сонца далонi.


Рецензии
Красивое стихотворение!🤗 Очень понравилось!
С уважением,

Светлана Медведева7   20.05.2022 16:56     Заявить о нарушении
Спасибо! С благодарностью, Мария!

Мария Мучинская   20.05.2022 21:10   Заявить о нарушении