Слим Бредсон. Май и грабли. Рус. Бел

 http://www.stihi.ru/2017/12/23/7860

Кликнули трактористом
И чёртовым, с*ка, слабаком.
Я в тот день очень злился,
Под впечатленьем книгу сжёг.

Вдохновенье проснулось
Впервые в моем существованьи.
Не давал я покоя ручке-
Сутками не отрывалась от бумаги.

С ней всё было сложно-
Глубокая депрессия и полная апатия,
А я как баран упёртый
На предложенья отвечал отрицательно.

Родной покинул круги,
А мне еще хуже только стало.
Минус 4-ый из семьи-
В нутре вместо бабочек поганки.

Я читал ему стихи,
А он всё шалил со струнами.
Сочинить рвались
Шедевр- душевный и грубый.

Сам пачками штамповал,
Часами на поэзию тратя дни.
Нет, совсем не графоман,
Я излагал зычный крик души.

Бегал под водкой
По зеленому полюшку-полю.
Гаражи безмолвные
Повернулись ко мне спиною.

Я бормотал под нос
Про природу, с детсадовской рифмой.
Как влияло же бухло,
Но тараторить не смог остановиться.

Я спать тотчас лёг,
Бохарым и с разбитым сердцем.
Предала любовь,
А я всё так и не нашёл иную деву.

Хотел я тьме предаться,
Но к молве таки прислушался.
Another day в мой ранец,
Курт не дождался душеньки.

В рот затянул химозу
Первый, первый в жизни раз.
И одну четверть года
С ней не мог расстаться никак.

Меня так мучили чувства-
Отвращенье и сопереживание,
Ирония, злость с грустью,
Любовь, грабли, разочарование.

Травень і граблі

Калі трактарыстам зваўся
І чортавым  слабаком.
Я ў той дзень вельмі злаваўся,
Пад уражаннем кнігу спаліў жыўцом.

Натхненне прасіў прачнуцца
Ўпершыню ў маім існаванні памеру.
Не даваў  супакою ручцы-
Суткамі не адрывалася ад паперы.

З ёй усё было складана-
Глыбокая дэпрэсія і апатыі поўна,
А я як баран  упартым званы
На прапановы адказваў адмоўна.

Родны пакінуў кругі,
А мне яшчэ горш толькі стала.
Мінус чацвёрты з сям'і-
Унутры замест матылькоў паганкі.

Я чытаў яму вершы,
А ён усё сваволіў са струнамі.
Скласці рваліся ўпершы
Шэдэўр- душэўны і грубіянскі.

Сам пачкамі штампаваў,
Гадзінамі на паэзію марнуючы дні.
Не, зусім не графаман,
Я выкладаў зычны крык душы.

Бегаў пад гарэлкай
Па зялёным полечку-полю.
Гаражы нямыя
Павярнуліся да мяне спіною.

Я мармытаў пад нос
Пра прыроду, з дзіцсадкоўскай рыфмай.
Як уплывала ж бухло нёс,
Але лапатаць не змог спыніцца.

Я спаць адразу лёг рання,
Бахарым і з пабітым сэрцам.
Здрадзіла каханне,
А я ўсё так і не знайшоў іншую панну.

Жадаў я цемры здрадзіцца,
Але да гаворкі ткі прыслухаўся.
Another day у мой ранец,
Курт не дачакаўся душачкі.

У рот зацягнуў хімозу
Першы, першы ў жыцці разоў.
І адну чвэрць года
З ёй не мог растацца ніяк зноў.

Мяне так мучылі пачуцці-
Агіда і суперажыванне,
Іронія, злосць з сумам,
Каханне, граблі, расчараванне.

    Перевёл Максим Троянович