У нядзелю мы з бацькамі выйшлі ў парку пагуляць,
Каля Плошчы Перамогі затрымалісь хвілін пяць.
"А чаму, - кажу, - на Плошчы, ярка полымя гарыць?
Можа гэта небяспечна? Можа трэба загасіць?"
"Не хвалюйся, - кажа тата, - Не звычайны тут Агонь.
Гэта пламя Перамогі - напамін для нас з табой.
Гэта - помнік нашым продкам, што ў жудаснай Вайне
Здабывалі Перамогу, не шкадуючы сябе.
Паглядзі як б'ецца пламя - хвалі Вечнага Агню,
Нібы сэрца ў салдата ў решаючым баю.
Нібы цеплые далоні абдымаюць наш спакой,
Каб ніхто не ведаў Гора - называюць што Вайной.
Сімвал памяці народнай да загінуўшых дзядоў,
Аб'ядноўвае народы, і збліжае ўсіх сяброў.
Мы з табой пакладзем кветкі. Трошкі моўчкі пастаім.
І паклонімся з павагай - Помнім, Верым, Слава Ім!"
Вечны Агонь
© Copyright: Владимира Ремизовская, 2022
Свидетельство о публикации №122051304084
Свидетельство о публикации №122051304084
Рецензии