Владимир Пещера. Век, ночь, душа... Рус. Бел
Стагоддзе, ноч, душа...
Два дзясятка ад гэтага века,
як аб груды, - бабах! - на кавалкі:
паторгвае часцей павека,
грудзі ў цісках, не жалка
неўзаметку аблапіла сівізна
сягоння голеныя віскі, -
на самачынным допыце ноч, яна
з маіх слоў брудзіць лісткі, -
рускую душу цярэбіць вясна,
каб выказаць нуды акіяны,
на сшыткавай сушы здаўна
дзе чарнільныя пяскі захаваны.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №122050801966