Игумен Паисий Савосин. Явность. Рус. Бел

Есть вещи тихие, как сон и снег,
Перечисление глазами, одуванчики,
Недвижный ветер, стенопись теней,
Покой весенний, землю одевающий,

Лесное озеро, вечерний свет,
И сад полуденно-янтарный,
И море мирное в его листве,
И небо, земляничным даром

Опавшее в траву, всё это, в нас,
Происходящее иначе, сонной кошкою
Лежащее в тени, все времена
Хранит в ладони полусжатой. И околицей

Проходит время, вся земля сквозь сон,
А ткань вещей, как виноград, сияньем
Сквозит неощутимо. Полнота. Песок,
Пропитанный прибоем. Явность.


Відавочнасць
 
Ёсць рэчы ціхія, як сон і снег,
Вачамі пералік і дзьмухаўцы,
І нерухомы вецер, сценапісу цень,
Вясновы супакой, бы божыя знаўцы,

Лясное возера, вячэрняе святло,
І сад паўдзённы, бы з-бурштына,
І мора мірнае ў лістоце ажыло,
І неба, бы сунічная тэрцына,

Што апала ў траву, усё гэта, у нас,
Якое адбываецца інакш, соннай коткай
Ляжалае ў цішы і усё час
Захоўвае ў далоні сцягнутай вахоткай.

Праходзіць дзень, уся зямля скрозь сон
тканінай рэчаў, як вінаграда срочнасць,
Прадзьме неадчувальна. Поўнасць, бы пясок,
Прасякнуты прыбоем. Відавочнасць.

    Перевёл Максим Троянович