Расплюшчы вочы, апрані акуляры,
Азірніся навокал. Дзе ты стаіш?
Бачыш сонца, усмешкі ці толькі гаркоту?
Спытай у сябе: дзе баліць?
Абудзіся, ты што ж не чуеш нічога?!
Адкаркуй свае вушы, паслухай плач...
Вылезь з норкі, там ўжо даўно небяспечна,
З-за вугла назірае заслужаны кат.
Пасмакуй да агіднасці ўсе пачуцці.
Хай гарыць у грудзях, хай ламае косці!
Дай дазвол свайму целу скінуць каменне.
Ды з-за плеч дастань галаву нарэшце.
Можна верыць, што ты непрыкметны ды шэры,
Усе жыццё рыць тунелі пад роднай зямлёй.
Можна жмурыць павекі быццам аслеплы.
Але ты ж не крот, ты чалавек з чуйнай душой!
; p.s. Да тых, хто робіць выгляд, што навокал нічога не адбываецца...
Ты не крот
© Copyright: Ксения Петрусевич, 2022
Свидетельство о публикации №122050407364
Свидетельство о публикации №122050407364
Рецензии