А. Сурков. Бьётся в тесной... Рус. Бел

Бьется в тесной печурке огонь,
На поленьях смола, как слеза,
И поет мне в землянке гармонь
Про улыбку твою и глаза.

Про тебя мне шептали кусты
В белоснежных полях под Москвой.
Я хочу, чтобы слышала ты,
Как тоскует мой голос живой.

Ты сейчас далеко-далеко.
Между нами снега и снега.
До тебя мне дойти нелегко,
А до смерти — четыре шага.

Пой, гармоника, вьюге назло,
Заплутавшее счастье зови.
Мне в холодной землянке тепло
От моей негасимой любви.

 ***

Б'ецца ў цеснай пячурцы агонь,
На паленні слязою смала
І спявае  ў зямлянцы гармонь
Пра ўсмешку тваю, што была.
Пра цябе мне шапталі кусты
Ў беласнежных палях ля Масквы,
Я жадаю, каб усё  чула ты,
Каб пачула мой голас жывы.
Я жадаю, каб усё чула ты,
Каб пачула мой голас жывы.

Ты  далёка-далёка цяпер,
Паміж намі снягі і снягі.
Да цябе  не дайсці мне павер,
А да смерці - чатыры кругі.
А гармонік, віхуры назло,
Заблукалае шчасце заві.
Мне ў халоднай зямлянцы цяпло
Ад тваёй незагаснай любві.
Мне ў халоднай зямлянцы цяпло
Ад тваёй незагаснай любві.


Б'ецца ў цеснай пячурцы агонь,
На паленах слязою смала.
І спявае  ў зямлянцы гармонь
Пра ўсмешку тваю, што была.
Пра цябе мне шапталі кусты
Ў беласнежных палях ля Масквы,
Я жадаю, каб  чула і ты,
Як тужлівы мой голас жывы.
Я жадаю, каб чула ўсё ты,
Як тужлівы мой голас жывы.

   Перевёл Максим Троянович