Ян Таировский. Элюар. Рус. Бел

На розовой маминой пудре,
Где папа раскрыл портсигар,
На рыженькой кукле-лахудре
Я имя писал: „Элюар”.

На сумрачной гуще кофейной,
Когда я заглядывал в бар,
Туда, где хихикали феи,
Я имя писал: „Элюар”.

На струйках горячего пара
В углу, где стоял самовар,
И там, где рыдала гитара,
Я имя писал: „Элюар”.

На окнах, дверях и на стенах
(Бросало всего меня в жар)
И на цирковых аренах
Я имя писал: „Элюар”.

От имени пахло уютом,
Звучало оно, как нектар.
И даже на небе салютом
Я имя писал: „Элюар”.

На воле писал и в остроге,
Мечтал получить гонорар,
Однако за все мои строки
Его получал Элюар.

Элюар

На ружовай мамчынай пудры,
Дзе тата расчыніў партсігар,
На рыжай ляльцы-лахудры
Я імя пісаў: "Элюар".

На  гушчы кавы-лілеі,
Калі  зазіраў у бар,
Туды, дзе хіхікалі феі,
Я імя пісаў: "Элюар".

На струменьчыках гарачага пара
Ў куце, дзе стаяў самавар,
І там, дзе рыдала гітара,
Я імя пісаў: "Элюар".

На вокнах, дзвярах і на сценах
(Кідала ўсяго мяне ў жар)
І на цыркавых арэнах
Я імя пісаў: "Элюар".

Ад імя пахла выгодаю скута,
Гучала яно, як нектар.
І нават на небе салютам
Я імя пісаў: "Элюар".

На волі пісаў і ў астрозе,
Марыў атрымаць ганарар,
Аднак жа за ўсё ў сур'ёзе
Атрымліваў Элюар.

   Перевёл Максим Троянович