Вясною
Сонца сваей цеплай ласкай
Песьциць, льецца на просторы.
Зацьвили на узлеску краски,
Апранае лес уборы.
Серабром, дзе пазалотай
У бярозак голле з шоука.
Абдыму их стан з пяшчотай,
Як бы лепшая сяброука.
Дзе ни глянь - сады у кветках,
Нибы белыя мяцели.
У тых бярозках на палетках
Салавейкау чутны трэли.
Гэтак хораша выводзяць,
Што кранаюць нават душу.
Быдцам к нам анелки сходзяць.
Аж да ранку слухаць мушу.
Адчыню ваконца шырай,
Удыхае водар тонки.
Я к табе, з любоую шчырай,
Мая родная Старонка.
© Copyright: Галина Данько, 2022
Свидетельство о публикации №122042504683
Свидетельство о публикации №122042504683
Рецензии