Я складаю ноччу вершы,
Нехта мне шапоча.
Час далёка ўжо не першы,
Голас штось лапоча.
Ночка цягнецца, пішу я,
Цішыня на свеце.
Над радочкам варажу я,
Месяц ясна свеціць.
Асвятліў усе куточкі,
Нарадзіў ён мары.
Бачу дзеда у лапаточках,
Ходзіць па абшары.
Спатайка прыходзяць вершы...
Можа, гэта чары?
Зноў радок мяне суцешыць,
З роздумам на твары.
Ночка цягнецца нядоўга,
Раптам пасвятлела.
Пачуццё святога доўга —
Муза прыляцела.
Не складаны верш прыходзіць...
Муза — не варожка...
Да мяне яе прыводзіць
Месяца дарожка.
Я складаю ноччу...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2022
Свидетельство о публикации №122042502124
Свидетельство о публикации №122042502124
Рецензии
Вельмі спадабаўся гэты верш.Ноч чараўніца, ніхто не адцягвае і ты размаўляеш з ёй сам-насам., а можа і не з яе....?Дзякуй .З павагай.
Геннадий Трутько 26.04.2022 05:48 • Заявить о нарушении
Геннадий Трутько 26.04.2022 05:48 • Заявить о нарушении