Як прыгожа наша мова
Родных гукаў ладны строй.
Усемагутна, моцна слова,
Я згаджаюся з сястрой.
Мне яна не раз казала:
«Наша мова — сэнс ды пах!»
Пабрахушкай падразала:
«Слова лёгкае, як птах!»
Па дарозе самастойнай
Мова родная вяла.
Песняй шчыраю, дастойнай,
Лёс прыводзіць да святла.
Мнагаспеўна, нібы скрыпка,
Зазвінела, загула...
Растлумачыць хутка, спрытна,
Дасканала лад вяла.
Мілых гукаў пералівы
Чую ноччу, чую днём.
Родны край, будзь век шчаслівы...
Ты, радок, палай агнём.
Як прыгожа наша мова...
Трапных выразаў — праз край!
Уладарыць можна словам —
Добры вобраз, выбірай!
Свидетельство о публикации №122042302297
Як нам ёй не ганарыцца.
Неба синяга абрус
Разам з намi весялiцца.
Хутка наляцела хмара,
Грымнуу неузабаве гром.
Нi нябесная цi кара
Уварвалася у наш дом?
Не смог удержаться и откликнулся на Ваше замечательное стихотворение о беларускай мове своими двумя катренами таксама на беларускай мове. С душевным теплом, Павел.
Павел Николаев 9 23.04.2022 17:13 Заявить о нарушении
З цягам часу ўсё часцей пішу на беларускай мове. Неяк цягне яна да сябе. Прызвычаіла і малодшую сястру...
Удзячна Вам за экспромт таксама.
З добрымі святочнымі пажаданнямі!
Татьяна Цыркунова 23.04.2022 17:33 Заявить о нарушении
Николай Бузунов 24.04.2022 09:53 Заявить о нарушении