Яна прыйшла нібыта здань,
І душу ціха прытуліла,
Я пацягнууся да яе,
Вачыма шэрымі зманіла,
Ды павяла праз гушчары,
Балоты, ды праз сенажаці,
І мне сказала будзеш бацькам,
І мужам самым дарагім.
І усё збылося разам з ей,
Шчаслівым стау у адно імгненне.
І зорка яркая на небе,
Дала падставу гэтай глебе,
Упаушы ноччу на далонь...
Здань
© Copyright: Ольга Модникова, 2022
Свидетельство о публикации №122041907393
Свидетельство о публикации №122041907393
Рецензии