Жанна Безкорская. Полночь. Рус. Бел

Полночь. Нет  пока тревоги.
ноги помнят  про отёки
от сирены не дрожат
ночь теплеет. Звезды  спят.
Звёзды спят,но всё не просто
достаётся в небе звёздам
слыша вздохи,видя слёзы
просьбы зная  и угрозы
пролетающих ракет
от которых меркнет свет.

Полнчь.Нет пока тревоги.
Но беда содержит плен
на достаток свой убогий.
Сколько было перемен у веков
и дней жестоких.
Что несёт опять взамен
столько вымыслов у логик?
Как запас войны велик
у добра забравши силы.
Господи, как Ты велик
отчего земля….могилы?


Поўнач. Няма пакуль трывогі
 
Поўнач. Няма  пакуль трывогі.
ногі памятаюць  пра ацёкі
ад сірэны не дрыжаць
ноч цяплее. Зоркі  спяць.
Зоркі спяць,але ўсё не проста
дастаецца ў небе зоркам
чуючы ўздыхі,бачачы слёзы
просьбы ведаючы  і пагрозы
праляталых ракет
ад якіх цьмянее святло.

Поўнач.Няма пакуль трывогі.
Але бяда ўтрымоўвае палон
на дастатак свой убогі.
Колькі было змен у стагоддзяў
і дзён жорсткіх.
Што нясе зноў наўзамен
гэтулькі выдумак і логік?
Як запас вайны вялікі
ў дабра забраўшы сілы.
Госпадзі, як Ты вялікі
з-за чаго зямля….магілы?