Балада пра салдата

Нас улада кінула --
Наша рота згінула.
Ой, куды ж паслалі Вы
Хлопцаў паміраць?
На зямлі пад Сумамі
Сталі твары сумнымі.
Ты даруй мне, мамачка,
Што пачаў страляць.

У вайны ёсьць правілы --
Я ляжу паранены.
На зямлі украінскай
Буду паміраць.
Украінка смелая,
Бы каліна спелая,
Працягнула руку мне,
Стала штось шаптаць.

Прыпеў:
Ой, маскаліку! --Хлопец малады,
Мог жа мець ты шчасцейка
Доўгія гады.
Як празнае матухна --
Будзе галасіць.
З цяжкім гора-каменем
Ёй на свеце жыць.

Сярод цёмнай ночанькі
Ззялі яе вочанькі.
Ах, якая ж дзеўчына --
Жыць бы з ёй і жыць!
Я б яе, прыгожую
Песціў ночкай кожнаю,
Ды сляза ў той дзеўчыны
Па шчацэ бяжыць.

У вайны ёсьць правілы --
Мама, я паранены.
Мы для іх захопнікі.
Мы -- на іх зямлі.
Прыгажуня-дзеўчына
Смерць маю аблегчыла --
Мне прыкрыла вочанькі,
Прашаптала: сьпі.

Прыпеў:
Ой, маскаліку! -- Хлопец малады,
Мог жа мець ты шчасцейка
Доўгія гады.
Як празнае матухна, будзе галасіць,
З цяжкім гора-каменем
Ёй на свеце жыць.

04.03.2022.