Раніцой прагуляцца мне трэба,
Дзе старыя пахілыя вербы
Косы чэшуць над ціхай вадою
І гаворку вядуць між сабою.
Я ступаю павольнай хадою.
Чараты тут гавораць са мною.
Чаратоўкі пяюць ля вады,
Не спыняюць сваёй гаманы.
Вецер хвалі няспешна калыша.
Бог няспынна гісторыю піша…
У нізіну збягае ручай,
Зелянеюць, пышнеюцца лозы,
Узіраюцца ў небакрай,
Завушніцы надзелі бярозы.
Дух Вясны забірае ў палон.
Не хачу вызваляцца з палону!
У маім сэрцы паселіцца ён.
Тых пачуццяў не страчу да скону.
#природа #весна #возрождение #радость #любовь
Ранiшняя вандроука
© Copyright: Любовь Сивурова, 2022
Свидетельство о публикации №122032602752
Свидетельство о публикации №122032602752
Рецензии