Дуб...

    Сумны жарт

Што за дуб? Адкуль з’явіўся?
Нават, крыху нахіліўся...
Божачка, - ужо ляжыць…   
Трэба штосьці з ім рабіць!
         
Цуд, вачыма ён міргае!
Хіба ж у свеце так бывае?
Дуб жа дрэва!  Нашто вочы?
Падхапіўся,  сам ён крочыць...
         
Зноў зваліўся, як калода, 
Сапсаваў паўагарода...
Я дарэмна мыла бочкі:
Падавіў  ўсе агурочкі...
         
І за што мне гэта ліха
(Не  ляжыцца дубу ціха)?
І адкуль з’явілісь рукі,
Што падобныя на крукі?
          
Бліжэй крышачку падбегла,-
Навіна мяне сцярэгла:
Дуб – не дрэва. Сваяк п’яны
(Бёг, відаць, ад жонкі Ганны).

Вось ляжыць – свіння свіннёю,
Забурыўшысь з галавою...
Штосьці, нават, і спявае,
Ці з паўлітрам размаўляе?

Смеху мала -  шкоды мора:
Быў бы дуб -  малое гора, -
Я б парэзала на дровы,
Але ж  “дуб” – бугай здаровы.

Ён, па- свойску,  мне нашкодзіў:
Усю гародніну пазводзіў...
 П’яны  “дуб” -  хіба падымеш?
Нават з месца ледзве здвінеш...

Хай ляжыць, палена гэта!
І  бывай, мая   “ адрэта” -
Бульбачка, ды агурочкі.
Спляжыў “дуб” той  ўсе радочкі.
            
Я ціхенька пабядую,
Бо не ўпершыню я чую:
“Лепей  п’янага  не рушыць,  -
“Красамоўствам ён прыдушыць”...


            Жнівень 2019.
 

 Краткий сюжет (вольный перевод с бел яз.).

          ДУБ…
 грустная шутка, а , может, быль.

Женщина увидела в своем огороде  странное дерево, похожее на Дуб.
Дерево вело себя страно: размахивало руками, моргало глазами , а потом и свалилось, как бревно. Потом Оно поднималось, бежало и снова падало...
Подбежав к нему, женщина узнала в нем пьяного соседа, который бежал от жены
И свалился. Женщина горюет, что он по-соседски ей навредил : потоптал все грядки.
Вот лежит он – свинья-свиньею, зарывшись в землю с головою. Она говорит:
“ Я тихонько погорюю, знаю притчу я такую:
Того, кто пьянчугу с места зрущыць*, -   Он КРАСНОРЕЧИЕМ ПРИДУШИТ…"



* сдвинет… ( с бел. яз.)