Шукаю ў восені адказу:
Ці ёсць каханне на зямлі?
Маўчала восень, бо ні разу
Старую замуж не ўзялі.
Не апранулі ў вэлюм белы
І не панеслі на руках...
Зіхцеў на дрэве яблык спелы,
Што долі лепшае шукаў.
Ля рэчкі стройная каліна
З надзеяй дыхала ў мой бок.
На сонцы вусны апаліла
І праліла на восень сок.
І толькі тонкая шыпшына
Сказала: хлопец, пачакай! --
Каханне грае ў маіх жылах,
Яно ліецца цераз край.
І зазіхцелі пазалотай
Асенніх дрэваў валасы.
Кудысьці знікла ўся самота --
Апала лісце да вясны.
22.10.2019.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122021603625
Свидетельство о публикации №122021603625
Рецензии