Я з табой пасярод зімы
Свае думы малюю белыя.
Замятае завея дамы --
Вырастае надзея спелая.
Ты пытаеш: навошта той снег,
Калі белы наш колер знішчаны?
Мы прачнемся ў сённяшнім сне --
Стануць позіркі нашы іншымі.
І той снег, што на стрэхі лёг,
Стане нашай з табою праўдаю.
Яго з неба паслаў нам Бог,
Вось чаму ён між намі падае.
Я з табой пасярод зімы
Свае думы малюю белыя.
Замятае завея дамы,
Вырастае надзея спелая.
Заўтра вечар на снезе тым
Намалюе сляды чырвоныя.
І прачнецца ў душы матыў,
І пакліча дарога роўная.
І мільёны такіх дарог
Павядуць нас да веры божае.
І даруе грахі нам Бог,
І падорыць надзею кожнаму.
17.01.2022.
Пасярод зiмы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122020705696
Свидетельство о публикации №122020705696
Рецензии