Вернецца кожнаму вера яго
Цераз старанні, спадзевы, малітвы.
Зерне, што ў глебу Айчыны лягло --
Вырасце, стане калоссем налітым.
Нашыя думкі -- зярняткі зямлі.
Кінь іх у глебу -- і ніва зайграе
Вольным калоссем, што промні ўзнялі,
Каб каласіла жыццё па-над краем.
Людзі-зярняткі! -- Я Вас папрашу --
Родную ніву, як маці любіце:
Не прадавайце чужынцам душу --
Тых, хто прадаўся -- кіямі ганіце!
Ніве Айчыны патрэбен той спеў,
Што на зажынках зацягвалі жнейкі.
Сэрцам сваім я крануцца паспеў
Песні, дзе чуліся гукі жалейкі.
Вера народа і вера зямлі --
Гэта Айчына і матчына мова.
Мы ад яе свае думы ўзялі,
Каб вырастала з іх веры аснова.
Я не адрокся ад матчыных слоў,
Мудрасці продкаў і велічы краю.
Зернейка стала пасылам: паслом,
Кожнаму з нас, хто Радзіму гукае.
24.01.2021.
ВЕРА
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122020705640
Свидетельство о публикации №122020705640
Рецензии