Не чакай зімовай сцюжы
Сярод квецені вясны.
Не кранайся белай ружы,
Што мае люляе сны.
Не глядзі, як сонца ўранні
Беліць промнямі абрус.
Лепей думай аб каханні,
Што ўратуе Беларусь.
У маёй зямной любові
Ёсць душэўнае святло.
А калі нас стане болей --
Мы святлом знічтожым тло.
Закладзем любові камень,
Што ўтрымае родны край
І яго апорай стане,
Дзе душа спазнае рай.
Нам усім па шляху крочыць
Да той ружы, што цвіце,
І зімой вясну прарочыць
Да якой народ ідзе.
26.01.2022.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122020705604
Свидетельство о публикации №122020705604
Рецензии