Чараунiца
Казку дзіўную нясе:
У бялюткія фасоны
Прыбяруцца дрэвы ўсе.
І сняжыначкі ў паветры
Ў бязважкасці сваёй
Кружацца-вальсуюць з ветрам
Лёгкім пухам над зямлёй.
У нябёсах снег лунае
І кладзецца на дамы,
Таямніча ахінае
Срэбным покрывам зімы.
А мароз свае малюнкі
Пакідае на акне:
І дзівосныя карункі
Зачароўваюць мяне.
Крышталёвыя сняжынкі
На далонь маю ляцяць.
Не прайшло і паўхвілінкі,
А сняжынкі не відаць!
- Дзе падзелася, хітрыца,
Пахавалася куды?
...Прыгажуня-чараўніца
Стала кропелькай вады.
Свидетельство о публикации №122020108285