Ёсць людзі справы, праўда гэта...
За імі іншыя ідуць.
Яны нібы праменьчык света,
Наперад за сабой вядуць.
Падобны словам на прарока,
Да твару прастадушнасць ім.
Заносяць думкі іх высока,
Гучыць патрыярхальны гімн.
З сялянскай жылаю нязменнай —
Праз генерацыі ідзе.
Гучыць прамоваю праменнай,
Ідэя за сабой вядзе.
Яны не прададуць, не схлусяць,
Сапраўдныя — у гэтым соль.
Ісці сваёй дарогай мусяць,
Хоць часам адчуваюць боль.
Ім жыць нялёгка, верце, людзі...
Цяжар ўвесь на сябе бяруць.
Смяюцца шчыра: «Нам прыбудзе...»
Яны жывыя, нібы ртуць.
Ёсць людзі справы, дзякуй Богу!
За імі будучыня ёсць!
Асільваць цяжкую дарогу —
Вядзе характар, розум, лёс.
Ёсць людзi справы...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2022
Свидетельство о публикации №122012003131
Свидетельство о публикации №122012003131
Рецензии