БУРА

Бура вые на падворку,
Зацягнулi неба хмары,
Пахавалi шчыльна зоркi,
Каб пакуль адпачывалi.

Набiралiся там сiлы,
Акрылiлiся ў прасторы,
Назаўжды каб не згубiлi
Нацiск свой прайсцi праз горы.

Разгулялася, бушуе,
Пазрывала, рве на латы,
Размятае смецце шустра –
Промнi зор вярнуць у хаты…

Каб спакой настаў у сэрцах,
Аб`яднала мiр духоўнасць,
Закруцiў каб вiр у рэках
Час распутства, дый убогасць…


Рецензии