Няўжо так і будзем маўчаць
І жыць на зямлі пацукамі?
Сякуць нас злачынцы з пляча
І душаць за шыю рукамі.
Не стане маўклівы народ
Шчаслівым і дужым ніколі.
Пакуль закрываюць нам рот --
Не бачыць нам шчасця і долі.
Загіне бацькоўскі наш кут,
Знямее ў бязмоўі Радзіма.
Даволі з нас здзекаў, пакут,
Нас воля жыцця нарадзіла.
Адолеем з ёй немату,
Здабудзем у бітве Свабоду.
Глянь! -- Вецер надзеі падуў --
Ён дыхае ў спіну народу.
29.10.2021. Заслаўе
Вецер надзеi
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122011503975
Свидетельство о публикации №122011503975
Рецензии