Калі мы ў думках пераможам страх,
Мы здолеем з Айчынай паяднацца:
Сядзець, і размаўляць каля кастра
Аб тым, чаго не варта больш баяцца.
Той час настане хутка, ты -- павер!
Пакліча сэрцы стомленая праўда.
І пойдзем разам мы не ўніз, а ўверх.
Мажліва, гэта будзе нават заўтра.
Пральецца з сэрцаў музыка жыцця
Да той Айчыны, што натхняла вочы.
І будзе дзень зіхцець, нібыта сцяг,
Што над зямлёй крыляць узнёсла хоча.
Прымі яго, сагрэй паглядам тым,
Каб радасць пралілася гучна, чынна,
Каб Паланэз прыдбаў другі матыў,
Сыноў здалёк паклікала Айчына.
04.11.2019. Заслаўе
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122011503785
Свидетельство о публикации №122011503785
Рецензии