Без цябе -- пажаўцелая восень
Раствараецца ў фарбе лістоты.
Дождж струменіць, плыве па дарозе,
Бы іграе той восені ноты.
Я, натхнёны мелодыяй верша,
Клін гусіны паглядам праводжу.
Гэта восень акрэсліла межы,
Прыцягнула да неба,да Сожу.
Што ж ты восень з душой нарабіла?
Зноў прымусіла думаць аб вечным...
Асыпаецца долу рабіна
Маім лёсам жывым, чалавечым.
Яе чырвань не стане ратункам,
Не пральецца на белай паперы.
На сасне думку дзяцел прастукаў --
Без цябе я шыбую наперад.
Не бяда, што плаклівая восень
Мае думкі самотай спавіла...
Хутка будзе вясна на дарозе --
Ля вакна заквітнее каліна.
09.11.2019. Заслаўе.
Без цябе
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122011500033
Свидетельство о публикации №122011500033
Рецензии