Топчуць боты розум светлы,
Распiнаюць на крыжах.
Сажай мажа, цягне ў пекла,
Павуцiнне на вачах.
Так iдуць яны вякамi
З куражом сляпой арды.
Кроў прылiпла пад нагамi
З пахам гары i смалы.
Пад цяжарам грузных ботаў
Прагiбаецца замля.
Знiкне ў бездне беззваротна?
Цi прачнецца ўрэшце «Я»?
Эра розуму прарвецца
Скрозь бяздумны шэры пласт.
Кане ў Лету бот са смеццем,
Заквiтнее новы час.
НОВЫ ЧАС
© Copyright: Мария Мучинская, 2022
Свидетельство о публикации №122011302963
Свидетельство о публикации №122011302963
Рецензии